- müqəssir
- sif. və is. <ər.>1. Təqsiri olan, günahı olan; təqsirkar, günahkar. <Balaş:> Mən müqəssirəm, Sevil! C. C.. Müqəssirlə üz-üzə gələndə İmran kişinin gözlərindən qəzəb yağırdı. M. Hüs.. <Mədəd> özlüyündə Xanpərini müqəssir bilir, Xanpəri isə onu günahkar hesab edirdi. Ə. Vəl..2. Qanunən təqsirkar sayılan, təqsiri olan adam; suçlu, cani, cinayətkar. Müqəssirə cəza kəsmək. Müqəssirin işinə baxmaq. – Müqəssirin boynunun və ayaqlarının zəncirini açdılar. M. S. O.. Müqəssiri gətiriniz, – deyə məhkəmə <sədri> əmr etdi. H. N..◊ Müqəssir kürsüsü – məhkəmədə; müqəssirlərin oturduğu yer. Katib qabaq tərəfdə, müqəssir kürsüsündə, əli silahlılar arasında əyləşmişdir. S. R.. Müqəssir kürsüsündə oturmaq – məhkəmə məsuliyyətinə cəlb olunmaq, məhkəməyə düşmək, mühakimə olunmaq.
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.